1․ Արտագրիր տեքստը, լրացրու բաց թողած տառերը և կետադրիր՝ ինչքան կարող ես։
2․ Ընդգծված բառերը ձևաբանական վերլուծության ենթարկիր։
լուռ-որակական ածական դրական
կիսաբաց-որակական ածական
լսվում էր-անկատար անցյալ, սահմանական, 3-րդ դեմք, եզակի, կրավորական, կրավորական
այն-ցուցական դերանուն
գիշեր-գոյական, ուղղական, իրանիշ, եզակի
գարնան-գոյական, սեռական, իրանիշ, եզակի
փռել է-վաղակատար ներկա, 3-րդ դեմք, եզակի, պարզ, չեզոք
հոգնած-որակական ածական
ես-անձնական դերանուն ուղղական
ակնդետ-ձևի մակբայ
շրջեր֊գիտական ապառնի, 3-րդ դեմք, եզակի, պարզ, ներգործական
կտեսներ-ենթադրական, 3-րդ դեմք, եզակի, անկանոն
այնպիսի-ցուցական դերանուն
շները-գոյական, ուղղական, ոչ անձ, հոգնակի
Տեքստ
Խաչատուրը լուռ մոտեցավ պատուհանի կիսաբաց փեղկին։ Մութ էր։ Դրսից լսվում էր միայն հորդացած անձրևի աղմուկը։ Ջրհորդանից թափվում էր պղտոր անձրևաջուրը…
Երևի այն երկրում էլ թխպոտ գիշեր է, և անձրև է գալիս, կամ էլ պարզկա գիշեր է ՝ գարնան փայլփլուն աստղերով։ Տեսնես հիմա ի՞նչ է անում նանին։ Երևի քուրսու վրա ոսպ է փռել և հոգնած աչքերով ջոկում է քարերը։ Հանկարծ դռան հետևից ինքը կամաց կանչեր․ <<Ես եմ, նանի, դուռը բաց>>։ Տիկինն զգաց, որ նա մտքերով հեռու էր։ Խաչատուրը, դողդոջուն ձեռքերը կրծքին, ակնդետ նայում էր ականակիր խավարին։ Եթե Խաչատուրը այդ րոպեին գլուխը շրջեր և նայեր տիկնոջը, կտեսներ այնպիսի հայածք, այնպիսի աչքեր, որ կմոռանար ցնորքը։ Բայց նա լուռ, անշարժ նայում էր խավարչտին գիշերին։ Թվաց ՝ լսեց շան խուլ կաղկանձ և ասաց․
—Ինչքա՜ն միանման են հաչում շները…
🧷🥀Ինեսսա Մկրտչյան🥀🧷 