Posted in Պատմություն, Առանց կարգի

“Վարչակարգի վերջին հույսը խորհրդարանը ցրելն է” (հոդված 114) Տիգրան Հայրապետյան. ՎԵՐԼՈՒԾՈՒԹՅՈՒՆ

Հոդվածի հղում

ՀՈԴՎԱԾԻ ՀԵՂԻՆԱԿ

Տիգրան Հայրապետյան հայ քաղաքագետ, լրագրող, միջազգայնագետ-վերլուծաբան։ ավարտել է ԵՊՀ արևելագիտության ֆակուլտետի արաբագիտության բաժինը։ Ավարտել է Հաբիբ Բուրգիբի անվան Կենդանի լեզուների թունիսյան ինստիտուտը։ Արցախյան շարժման ուսանողական առաջնորդներից մեկն էր։Գլխավորել է Երևանում իր կողմից հիմնված քաղաքական և միջազգային հետազոտությունների կենտրոնի աշխատանքը։ 1991 թվականից Տիգրան Հայրապետյանի հրապարակախոսական հոդվածները և վերլուծաբանական նյութերը կանոնավորապես տպագրվում էին Հայաստանի և Եվրոպայի մամուլում։

Սկսելով հոդվածը հեղինակը վերնագրում մեզ ասում է որ խորհրդարանը (ներկայացուցչական մարմին, որտեղ ողջ բնակչությունը և երկրի շրջանները ներկայացված են իրենց կողմից ընտրված ներկայացուցիչներով) կտրել է վերջին հույսը կապված ընտրությունների հետ քանի որ Ազգային անվտանգության պաշպանության մեջ ի հայտ են եկել կրիմինալներ որոնք ըստ հեղինակի իրենց անմիջական դերը կունենան ըտրությունների մեջ ինչը՝ ժողովրդի օգտին չի լինի։Գործող վարչակարգի բարձրաստիճան պաշտոնյաները ըստ հեղինակի քաջ գիտակցում են պահի լրջությունը և ծայրահեղությունը, այս դեպքում ամենաչնչին հնարավորությունից օգուտ քաղելն էր։ Հեղինակը առաջ է քաշում մի եզրակացություն ըստ վորի Ադրբեջանական ընտրություններից հետո նրանք կփորցեն ահ տալ Հայաստանին ինչպես արել են տարիներ առաջ, նաև ասում է, որ Կոպենհագենում կայացածը, որին ներկա էին գտնվել Լևոն Տեր-Պետրոսյանն և Ալեքսանդր Արզումանյանը այդ ժամանակի վարջակարգին արդեն հասու չէր։Հեղինակը կարծում է որ հեղախում անելը սխալ էր քանի որ Ռոբերտ Քոչարյանին զրկեցին ստեղծված իրավիճակինց ղուսափելուց, նաև ասում է, որ Արևմուտքի և Ռուսաստանի պահանջները կատարելու պատճառով Ռոբերտ Քոչարյանը ստիպված է լինելու ասպարեզից հեռացնել Վազգեն Սարգսյանին, և Սամվել Բաբայանին, ովքեր չէին կիսում Վահան Հովհաննիսյանի պատկերացումները։Հեղինակը կիսելով իր տեսանկյուն ասում է որ վարջակարգը ստիպված կլինի հայտարարել ապճեպ ընտրություններ որը ձգելով ժամանակ հեռու կպահի Ադրբեջանին։Հեղինակը ներկայացնելով իրավիճակը ասում որ քարոզիչները ոչ մի ջանք չեն խնայում պատգամվորներին վակաբեկելու համար և որ այդ գործին միացել էր նաև Ալեքսանդր Հարությունյանը, ով շատ վճռական էր իր գործում։

Դուր եկած հատված հոդվածից

Պետք է ենթադրել, որ առաջիկա խորհրդարանական ընտրությունները, երբ էլ որ դրանք
տեղի ունենան, այլեւս կարգավորվելու են թաղային կրիմինալի կողմից: Առայժմ դժվար է
ասելհրահանգավորված է արդյոք քրեականների վերածնունդը ՆԳ եւ ԱԱ նախարարությունից, թե՞ ընդամենը տեղական ինքնակառավարման մարմինների ինքնագործունեության արդյունքն է, բայց հարցերի պատասխանները իրենց երկար սպասել չեն տա կապված երեւույթի նկատմամբ իրավասու մարմինների ցուցաբերած
դիրքորոշման հետ:

Թողնել մեկնաբանություն